Denktank sociale innovatie

Met die prikkelende gedachte opende Wouter Bos (Bestuursvoorzitter Menzis) onze Denktank Sociale Innovatie in de zorg. Een eenvoudige, maar ontregelende vraag — die het gesprek direct verschoof van tekorten en gefragmenteerde oplossingen naar de kern: het werk zelf. Hoe organiseren we zorg zó, dat minder mensen meer waarde kunnen creëren? 

De aanleiding 

In de zorg volgen initiatieven om het personeelstekort aan te pakken elkaar in hoog tempo op. Pilots laten zien dat anders organiseren van werk écht verschil maakt — in effectiviteit, kwaliteit, werkplezier en continuïteit. 
Toch constateren we in onze trajecten dat verandering vaak moeizaam tot stand komt. Dat er soms achttien maanden praten nodig is voordat een pilot -die in 3 maanden klinkend resultaat laat zien- kan starten. Ook zien we hoe zorgorganisaties en regio’s worstelen om succesvolle pilots breder op te schalen tot een nieuwe werkelijkheid. 

Om te begrijpen wat vertraagt, en hoe we kunnen versnellen, brachten we samen met NLwerktaanwerk een brede groep leiders, experts (TNO, WeCreate), werkgeversorganisaties (AWVN, Regio+) en zorgbestuurders met ambitie bijeen. Niet om een nieuwe analyse te maken, maar om handelingsruimte te verkennen: wat is er nú nodig om sneller meer beweging te creëren? 

In gesprek over de kern 

De Denktank werd een oefening in anders kijken. 
We onderzochten wat er gebeurt als we zorgwerk en samenwerking opnieuw ontwerpen — vanuit het perspectief van de professional, de patiënt en het grotere maatschappelijke doel. 

De gesprekken gingen over: 

• het doorbreken van verzuilde verantwoordelijkheden tussen beleid, bestuur en praktijk; 

• het belang van integraal leiderschap met lef dat ruimte creëert, faciliteert en eigenaarschap verbindt op alle niveaus: van werkvloer, organisatie en het bredere ecosysteem; 

• en de doorbraakeffecten die ontstaan wanneer organisaties en netwerken complexiteit durven aangaan vanuit een gedeeld weten dat het anders kan, zonder de uitkomst al te kennen. 

Wat duidelijk werd: de urgentie wordt breed gevoeld, maar het handelingsperspectief verschilt per niveau. De kracht ligt in het verbinden van die perspectieven — zodat beweging niet stokt in één laag van het systeem, maar zich doorzet in beleid, gedrag en besluitvorming. 

De opbrengst 

De Denktank bracht beweging op gang. Niet alleen nieuwe ideeën, maar ook nieuwe verbindingen: 

• tussen werkgevers die elkaar vonden in een gedeeld experiment; 

• tussen regio’s waar bestuurders samen leren sturen op maatschappelijke waarde, 

• tussen kennispartners die het gesprek over sociale innovatie verder brachten — in publicaties, bestuurlijke sessies en concrete verandertrajecten. 

De grootste opbrengst? 
Het gedeelde besef dat we samen moeten bewegen van urgentie naar handelingsvermogen. Dat de toekomst van de zorg niet alleen vraagt om beleid, ‘ ‘ontregelen’ of technologie, maar om een nieuwe manier van kijken naar werk en samenwerking die energie losmaakt. 

De crux 

Deze Denktank was een startpunt waar inzicht, lef en doen elkaar ontmoetten. 
En dat is precies wat wij doen: we nodigen de juiste mensen uit — daar waar energie zit — en brengen perspectieven samen die elkaar nodig hebben om te bewegen. 
We durven te benoemen waar het schuurt, maken het gesprek concreet, en helpen organisaties het momentum te pakken en vast te houden. 

Zo ontstaat ruimte om het anders te doen — niet in theorie, maar in de praktijk van alledag.