Case
Sociale Innovatie in het basisonderwijs
Veel scholen herkennen de druk: volle roosters, hoge werkdruk bij leerkrachten en ouders die kritisch meekijken. De Larense Montessorischool koos er bewust voor om niet langer aan symptoombestrijding te doen met extra personeel of meer verantwoorden. In plaats daarvan ging de school anders organiseren: vanuit vertrouwen, partnerschap en creativiteit.
Experimenteren
In proeftuinen zijn nieuwe werkwijzen getest, zoals:
Leerlingen als mede-organisatoren: kinderen uit groep 7 en 8 kregen serieuze verantwoordelijkheden, o.a. in de begeleiding van jongere leerlingen.
Slimme inzet van circuits: groepen 3 en 4 werkten samen in leer- en speelcircuits, waardoor vervanging flexibeler kon worden opgevangen.
Ouderpartnerschap: duidelijke informatie en afspraken per leerjaar maakten samenwerking voorspelbaar en constructief.
Teamontwikkeling: via studiedagen en ‘peer learning’ leerden leerkrachten AI benutten, reflecteren met hulp van een beeldcoach en werken vanuit neurodiversiteit.
Divers personeelsbestand: naast leerkrachten werden PABO-studenten, internationale zij-instromers en grootouders actief betrokken.
De crux
Deze casus laat zien dat sociale innovatie in het onderwijs méér is dan noodverband bij personeelstekort. Het levert kwaliteit, werkplezier en organisatorische veerkracht op. Door onderwijs te organiseren als een ecosysteem – waarin leerlingen, ouders, team en externe partners samen verantwoordelijkheid dragen – ontstaat een duurzaam en toekomstbestendig model.
Anneke van der Vaart, Directeur:
“Sociale innovatie maakt de professionele kracht van mijn team los. Dat begint met mindset. Vertrek niet bij zo hoort het, zo is democratisch afgesproken of dit schrijft de methodiek voor. Maar bij: Wat heeft dit kind of deze klas nodig? Onderzoek, onderbouw, vertrouw op je professionaliteit (en die van je collega’s), probeer uit, kijk wat goed gaat.
Verbeterambities die we al eerder benoemden konden we bijeenbrengen en van de grond krijgen, echt gaan invullen. Wat mij hielp is erboven hangen, het systeem leren zien. Te starten bij de energie van het team. Ik ga er niet boven staan. Ik faciliteer. Help ze loslaten en ruimte maken voor wat werkt.
Nu we dat als school zien, komen we in een versnelling”.
